Wędrujący lew
Starościńskie Skały to zespół skalny, który dawniej był częścią rozległego założenia parkowego w Karpnikach. W 1822 roku książę Wilhelm Hohenzollern kazał tutaj wykonać ścieżki spacerowe, wykuć schody, stworzyć punkt widokowy, a jedną z formacji skalnych na cześć swojej żony nazwał Mariannenfels czyli Skała Marianny. Zostało to zaznaczone za pomocą miedzianych liter. Pod nimi umieszczono okazałą rzeźbę lwa oraz ławeczkę dla licznie przybywających tutaj dam i kawalerów. Odlew wykonany w Gliwicach był jedną z sześciu kopii autorstwa Teodora Khalidego, chociaż wciąż mylnie przypisuje się autorstwo Danielowi Rauchowi.
Po 1945 roku rozpoczęła się standardowa w tych stronach dewastacja i grabież, której ofiarą padło to romantyczne miejsce. Na początek skradziono miedziane litery, później, w latach 70-tych XX wieku zginął lew. Przez długi czas podawano, że dzieło zostało utracone na zawsze, chociaż rzeźba pojawiła się w niewyjaśnionych okolicznościach na skale przy zaporze w Złotnikach Lubańskich. W nowym miejscu żeliwny lew nie jest narażony na dewastację i kradzież ale ciężko nie zauważyć, że jego stan nie jest najlepszy. Szczególnie wtedy, gdy porówna się go ze swoim odpowiednikiem w Gliwicach.
Po 1945 roku rozpoczęła się standardowa w tych stronach dewastacja i grabież, której ofiarą padło to romantyczne miejsce. Na początek skradziono miedziane litery, później, w latach 70-tych XX wieku zginął lew. Przez długi czas podawano, że dzieło zostało utracone na zawsze, chociaż rzeźba pojawiła się w niewyjaśnionych okolicznościach na skale przy zaporze w Złotnikach Lubańskich. W nowym miejscu żeliwny lew nie jest narażony na dewastację i kradzież ale ciężko nie zauważyć, że jego stan nie jest najlepszy. Szczególnie wtedy, gdy porówna się go ze swoim odpowiednikiem w Gliwicach.
