Lisie Kąty
Lisie Kąty to niewielka wieś kilka kilometrów od Paczkowa. Przed okazałym zespołem pałacowo-folwarcznym kończy się droga, a dalej przebiega granica polsko-czeska. Z przejściem granicznym, chociaż jest na wyciągnięcie ręki, nie ma żadnego połączenia. Daje to klaustrofobiczne wrażenie, że wioska jest komunikacyjnie odcięta od świata chociaż otacza ją bezkresna przestrzeń pól uprawnych i góry na horyzoncie. Widać stąd zarówno wieże Paczkowa, jak i biskupią rezydencję w czeskim Javorniku położoną malowniczo na zboczach Sudetów. Nazwa miejscowości całkowicie oddaje klimat tego miejsca.
Najokazalszą budowlą jest wspomniany folwark wraz z pałacem i budowlami towarzyszącymi. Powstał on już w XV/XVI wieku jako renesansowy dwór. Miejscowość wielokrotnie zmieniała właścicieli, którzy stopniowo rozbudowywali zabudowania gospodarcze. W XIX wieku Victor Scumowitsch przebudował całość w stylu neogotyckim, chociaż bardziej by tutaj pasowało określenie - gargamelowatym, bajkowym, kiczowatym... Nawet we współczesnych czasach, przyjmując XIX-wieczny rodowód tych budowli, trudno jest nie zauważyć specyficznego gustu i fantazji właściciela. Poszczególne elementy wyglądają jak spełnione marzenie współczesnego nowobogackiego, który dobrym smakiem nie grzeszy.
Niestety, jak to w tych stronach bywa, bajka skończyła się w 1945 roku kiedy miejscowy SKR doprowadził pałac do kompletnej ruiny, ale udało się uratować budowle towarzyszące. Wolnostojącą kaplicę przypominającą zameczek namalowany przez dziecko wykorzystuje się obecnie w celach sakralnych, pałacowe mury wciąż stoją w gąszczu roślinności, ogromna neogotycka wieża niszczeje, stodoły, spichlerze, obory były do niedawna wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem, na dziedzińcu ocalał gołębnik przypominający średniowieczną basztę. Ten dziwaczny kompleks posiada ogromny atut - położony jest na "końcu świata", ale zaledwie kilka kilometrów od ruchliwej drogi krajowej. Jest wystawiony na sprzedaż i opuszczony więc to być może ostatnia szansa na ratunek.
Najokazalszą budowlą jest wspomniany folwark wraz z pałacem i budowlami towarzyszącymi. Powstał on już w XV/XVI wieku jako renesansowy dwór. Miejscowość wielokrotnie zmieniała właścicieli, którzy stopniowo rozbudowywali zabudowania gospodarcze. W XIX wieku Victor Scumowitsch przebudował całość w stylu neogotyckim, chociaż bardziej by tutaj pasowało określenie - gargamelowatym, bajkowym, kiczowatym... Nawet we współczesnych czasach, przyjmując XIX-wieczny rodowód tych budowli, trudno jest nie zauważyć specyficznego gustu i fantazji właściciela. Poszczególne elementy wyglądają jak spełnione marzenie współczesnego nowobogackiego, który dobrym smakiem nie grzeszy.
Niestety, jak to w tych stronach bywa, bajka skończyła się w 1945 roku kiedy miejscowy SKR doprowadził pałac do kompletnej ruiny, ale udało się uratować budowle towarzyszące. Wolnostojącą kaplicę przypominającą zameczek namalowany przez dziecko wykorzystuje się obecnie w celach sakralnych, pałacowe mury wciąż stoją w gąszczu roślinności, ogromna neogotycka wieża niszczeje, stodoły, spichlerze, obory były do niedawna wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem, na dziedzińcu ocalał gołębnik przypominający średniowieczną basztę. Ten dziwaczny kompleks posiada ogromny atut - położony jest na "końcu świata", ale zaledwie kilka kilometrów od ruchliwej drogi krajowej. Jest wystawiony na sprzedaż i opuszczony więc to być może ostatnia szansa na ratunek.
